Ψυχοθεραπεία ενηλίκων

Ψυχοθεραπεία ενηλίκων

ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

Πρόκειται για μία διαδικασία επαφής και αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε δύο τουλάχιστον ανθρώπους (θεραπευτή και θεραπευόμενο), η οποία διέπεται από «κανόνες» και όρια και έχει αρχή, μέση και τέλος. Συχνά αναφέρεται ως ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης για δύο με τελικό προορισμό για τον θεραπευόμενο την κατανόηση και αποδοχή του εαυτού στην ολότητά του, με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, μέσα στο πεδίο των σχέσεων που τον περιβάλλουν.

 

ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ;

«… Κανείς δεν μπορούσε να μου πει αν η ψυχοθεραπεία ήταν χρήσιμη ή όχι. Μόνο εγώ μπορούσα να καταλάβω αν μου ήταν χρήσιμη κι αυτή η απάντηση είχε αξία μόνο για μένα…. Τώρα καταλάβαινα ότι είχα περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου αναζητώντας κάποιον να μου λέει τι ήταν καλό και τι κακό. Αναζητούσα άλλους να με κοιτάξουν για να δω τον εαυτό μου. Έψαχνα έξω, αυτό που στην πραγματικότητα πάντα ήταν μέσα μου, μέσα στην ίδια μου την κουζίνα.

Τώρα είχε γίνει ξεκάθαρο ότι η ψυχοθεραπεία δεν ήταν παρά το εργαλείο για να σκάψεις στο σωστό σημείο και να βρεις τον κρυμμένο θησαυρό….»

Χόρχε Μπουκάι, απόσπασμα από το βιβλίο «Να σου πω μια ιστορία» (σελ. 60)

 

ΠΟΤΕ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ;

Γεγονότα σημαντικά για εμένα, που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου και τα πράγματα, στέκονται συχνά η αφορμή να ξεκινήσω το ψυχοθεραπευτικό μου ταξίδι…

  • Αλλαγή/απώλεια εργασίας
  • Χωρισμός-διαζύγιο
  • Απώλεια αγαπημένου προσώπου
  • Χρόνια ασθένεια-αυτοάνοσα νοσήματα-θέματα υγείας
  • Εγκυμοσύνη/μητρότητα-πατρότητα
  • Διαφωνίες και συγκρούσεις στις σχέσεις
  • Αδιάφορη καθημερινότητα, καμία αλλαγή, «τα ίδια και τα ίδια»

Σε αυτές τις περιπτώσεις …

  • νιώθω ότι δεν λαμβάνω την υποστήριξη που χρειάζομαι από τις εξωτερικές πηγές στήριξής μου (περιβάλλον, εργασία, οικογένεια, φίλοι, δραστηριότητες/χόμπι κ.ά.), ή αυτές δεν επαρκούν όπως παλαιότερα ή δεν υπάρχουν,
  • αισθάνομαι ότι τα εσωτερικά συστήματα στήριξής μου (σώμα-συναίσθημα-σκέψη-συμπεριφορά) σταματούν να με υποστηρίζουν στην καθημερινότητά μου όπως παλαιότερα,
  • ενδέχεται να βιώνω «δύσκολα» συναισθήματα, όπως άγχος, φόβο, θλίψη, θυμό σε μεγάλη ένταση ή/και συχνότερα σε σχέση με παλαιότερα,
  • μπορεί να εμφανίζω κρίσεις πανικού, κατάθλιψη/μελαγχολία, βίαια ξεσπάσματα και
  • γενικά η καθημερινότητα βιώνεται δύσκολη και χωρίς ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

 

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Μέσα σε κλίμα ασφάλειας, εμπιστοσύνης, σεβασμού και ισοτιμίας αναπτύσσεται η σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου, η οποία βρίσκεται και στον πυρήνα της θεραπευτικής διαδικασίας, με κύριο στόχο για το θεραπευόμενο την απόκτηση επίγνωσης τι βιώνει, τι σκέφτεται και τι πράττει στο εδώ και τώρα. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει να κατανοεί τον εαυτό του και το περιβάλλον και έτσι συνειδητοποιεί τη δυνατότητά του για αλλαγή και ολοκλήρωση.

Ως ψυχοθεραπεύτρια εμπνέομαι από τις αρχές και τη φιλοσοφία της ψυχοθεραπείας Gestalt, η οποία είναι κατά βάση σχεσιακή, δηλαδή δίνει έμφαση στη διαδικασία αμοιβαίας επιρροής ανάμεσα στα άτομα. Ο θεραπευτής Gestalt δεν είναι μία ουδέτερη φιγούρα, έχει ενεργό συμμετοχή και παρουσία, καθώς στέκεται, παρατηρεί, λαμβάνει και καθρεφτίζει την αλληλεπίδραση με τον θεραπευόμενο. Έτσι γίνεται μέρος και «εργαλείο» της θεραπείας.

Η ψυχοθεραπεία Gestalt είναι και φαινομενολογική, βιωματική, υπαρξιακή και διαλογική. Στέκεται και εμβαθύνει στην άμεση εμπειρία, στο εδώ και τώρα, εστιάζει στο «τι» και στο «πώς» των πραγμάτων και όχι τόσο στο «γιατί», πιστεύει στη δυνατότητα του ατόμου να αναλάβει την ευθύνη της ύπαρξής του και χτίζει τον αυθεντικό διάλογο στη θεραπευτική σχέση, δίνοντάς της έτσι μία οριζόντια και όχι κατακόρυφη διάσταση.